- powiernik
- сущ.• наперсник• поверенный• попечитель* * *♂ 1. поверенный; задушевный друг;2. юр. доверенный, поверенный* * *м1) пове́ренный; задуше́вный друг2) юр. дове́ренный, пове́ренный
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
powiernik
Смотреть что такое "powiernik" в других словарях:
powiernik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. powiernikicy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba zaufana, wiarygodna, której ktoś zwierza się ze wszystkich spraw osobistych i tajemnic : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zyskać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powiernik — m III, DB. a, N. powiernikkiem; lm M. powiernikicy, DB. ów 1. «człowiek przyjazny, zaufany, któremu ktoś się zwierza ze swoich spraw osobistych, tajemnic» Dyskretny powiernik. Zrobić z kogoś swojego powiernika. Uczynić kogoś swoim powiernikiem. 2 … Słownik języka polskiego
konfident — m IV, DB. a, Ms. konfidentncie; lm M. konfidentnci, DB. ów 1. «agent wywiadu, tajny wywiadowca; szpieg» Konfident policji. 2. przestarz. «człowiek zaufany; powiernik, przyjaciel» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
zausznik — m III, DB. a, N. zausznikkiem; lm M. zausznikicy, DB. ów przestarz. «czyjś zaufany powiernik, potajemnie donoszący mu o innych, znoszący plotki» Być czyimś zausznikiem … Słownik języka polskiego
konfident — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. konfidentncie; lm M. konfidentnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tajny współpracownik wywiadu, policji; wywiadowca, szpieg : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konfident wywiadu obcego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
